Gastvrijheid ten top

My house is small. There is no mansion for a millionaire but there is room for love and room for friends. That's all I care about.

Het huis van ons gastgezin hangt vol met dit soort spreuken. Dit lijkt ons genoeg te zeggen over de gastvrijheid die deze mensen tonen. Ons gastgezin bestaat uit 3 personen. Een vrouw, Merri (docent Engels en wiskunde op de basisschool waar wij verblijven, Ruben de man van het gezin en Zenna. Zenna is een wees die door Merri en Ruben in huis is genomen zodat ze haar high school af kan maken. Zenna is in ruil daarvoor een huis meisje en doet alles thuis, de was, schoonmaken, koken etc.

11-07-2014
Vandaag worden wij opgehaald door onze gastgezinnen. Tussen 10 en 11 zou dit gebeuren dus wij als Hollanders stonden om 09.45 keurig paraat om naar onze gastgezinnen te gaan. Op zijn Keniaans kwamen de eerste mensen rond kwart voor 11 en werden wij na een telefoontje om 11.45 opgehaald door Merri. Merri liet ons haar huis in 5 minuten zien en toen was ze weer weg. Om 13.00 zou ze terug zijn met de lunch maar Merri kwam om 13.45 aan met veel haast. Na de lunch zou ze ons tegen een uur of 15.45 ons bellen zodat we bij haar les konden plaats nemen. Om 16.45 hadden we nog steeds geen telefoontje gehad en begon het toch best vervelend te worden dat we al ruim 5 uur in haar huis zaten. Om 17.00 kwam er opeens een random man binnen lopen, het bleek Ruben te zijn. Van zijn bestaan wisten we niet af maar hij begon lekker met ons te kletsen. Ook hij was na 15 minuten weer weg en daar zaten we dan weer. Gelukkig kwam Merri vol verontschuldigingen om 6 uur eindelijk thuis. Samen met haar zijn we naar de stad gegaan om boodschappen te doen. 'S avonds zijn we lekker op tijd ons bed in gegaan want voor morgen zijn er grootse plannen.

12-07-2014
09.30 ik schrik wakker en denk hoe laat is het? Het was al half 10, wat hadden wij lang geslapen na al die dagen om half 5 wakker te zijn! Snel aangekleed en in de kamer gaan zitten. Daar zat Zenna tv te kijken. Merri was aan het werk tot 10 uur en zou daarna thuis komen. Zenna gaf ons Keniaanse thee (ja ja ook hier ben ik inmiddels aan gewent) en om half 11 kwam Merri thuis. Zenna werd aangespoort een ontbijt voor ons een ontbijt te maken en snel stonden er heerlijke dingen op tafel. Na het ontbijt zouden we gaan wandelen naar het huis dat Merri en Ruben aan het bouwen zijn, Merri haar moeder bezoeken en naar een vriendin van Merri waat anderen uit onze groep zaten. Om 12.00 uur zaten we echter nog steeds op te bank te wachten want Merri bleef maar bellen. Om 12.30 nam ze ons mee voor een wandeling naar het toekomstige huid, een huis met een verdieping en een mooie keuken. Het huis waar ze nu wonen staat op het terrein van de school. Voor Keniaanse begrippen is het een prima huisje, een kleine keuken maar er was een echte wc!

Na de wandeling belanden wij op het gras voor het huis om wat te liggen in de zon en te genieten van de lunch. Eindelijk kregen we bericht dat we om 3 uur bij de moeder van Merri konden komen om daar een deel van haar familie te ontmoeten. Echter weer typisch Keniaans vertrokken wij pas om 15.30 richting de stad om daar eerst nog wat spullen voor de gastvrouw te kopen. Dit is een Keniaanse traditie. Om 17.00 uur kwamen wij met de Matatu aan in de middle of no ware. Het was werkelijk waar net een jungle waar een aantal huisjes van steen stonden met golfplaten daken en een golfplaten huisje. De familie van Merri was erg gastvrij maar spraken slecht Engels dus voor ons was dat lastig communiceren. Daar kregen wij een soort "bananen" het smaakte naar droge aardappel dus na 4 bananen zat ik ontzettend vol maar laten staan is hier eigenlijk geen optie. Toch kregen wij het voor elkaar om vriendelijk te zeggen dat wij echt niet meer hoefden te hebben. Merri liep even weg om met haar broer te praten maar even werd vrij lang dus Rowan en ik zaten daar binnen samen op een bankje met een moeder tegen over ons die wat tanden miste en 0.00 Engels sprak. Wij besloten even naar buiten te gaan. Daar stonden 2 grote rode stoelen klaar. Het waren net 2 tronen en verder stond er helemaal niks alleen wat bomen en een kippenhok. Door de moeder van Merri werden we op die tronen gezet. Wat hebben wij hard moeten lachen zeg!! Daar zaten we als een soort queen in de jungle hahha. Merri kwam terug en toen was het tijd voor de terug weg. Het was inmiddels al aardig laat en het begon donkerte worden. Er was vrij weinig in de buurt dus voordat er een Matatu kwam waren we een uur verder! Eindelijk stopte er 1, de deur ging open en wat we daar zagen.... een Matatu voor 15 personen incl chauffeur en hulpje voor het betalen en de deur. Er zaten al 20 personen in en daar moesten wij ons nog bij proppen. Je kunt je vast voorstellen hoe dat eruit gezien heeft en wat voor een lach buien dat opleverde! 'S avonds om 22.00 was het eten zover om geserveerd te worden. Na het eten de eerste helft voetbal gekeken en toen lekker richting bed.

13-07-2014
Vanmorgen zou Merri naar de kerk gaan en zou ze rond 11 uur weer terug zijn. Wij zouden ondertussen even naar het internet café en de verjaardag van een meisje uit Merri haar klas voorbereiden. De ballonnen hingen en wij waren er klaar voor. Het internet cafe gesloten dus dat zou later wel komen maar om 3 uur nog steeds geen Merri. Inmiddels was de nieuwe groep al aangekomen en druppelde onze groep ook weer binnen. Na een telefoontje kwam Merri eraan en hebben we samen met 25 kids de verjaardag gevierd. Het was erg leuk maar ook bijzonder om mee te maken. Toen er nog fris over was hebben we met de groep in de tuin gezeten om daar samen wat te drinken. Daarna hebben wij afscheid genomen en zijn we met de groep gaan evalueren. 'S avonds zijn we naar The WhiteRhino gegaan om daar de finale van het WK te kijken. Erg leuk samen met de lokale bevolking. Morgen gaan we weer aan het werk en ben ik de keukenploeg.

14-07-2014
Vanmorgen om 07.45 stonden wij met zijn 3en in de keuken om de tafel te dekken en het ontbijt voor te bereiden. Na een lekker ontbijt was het tijd voor de afwas en het inmiddels beruchte rijst sorteren, 3.5 uur lang zijn we bezig geweest om alle slechte rijst eruit te halen. Gelukkig was 1 zak voor ons genoeg en deed de keuken crew de andere zak. Daarna was het tijd voor de lunch. Na een hoop moeilijke communicatie kregen we het voor elkaar om wat lekkers te maken. Nu zit ik in het internet café om mijn blog te schrijven. Zo moet ik weer terug om het avond eten voor te bereiden. Morgen gaat de groep hiken en 's middags gaan we samen naar een kinder te huis.

Terug in Nederland zal het overal optijd komen wel weer even wennen zijn maar ik begin me steeds meer te realiseren hoe goed wij het hebben.

Tot snel!